Este site não pertence a Igreja Católica da realidade. Somos uma representação dela em um jogo Minecraft.

SANTA IGREJA DO MINECRAFT - 2025

ANO SANTO JUBILAR - 2025 | PEREGRINOS DE ESPERANÇA

Ritus Celebratorius | Sollemnitas Nativitatis Domini 2024

 

SOLENIDADE DA 
VIGÍLIA DO NATAL DO SENHOR 
2024

Basílica de São Pedro 
23/12/24

PRESIDIDO POR SUA SANTIDADE O
PAPA ANTÔNIO 

-

Após a chegada, em frente a Porta Santa, o Pontífice depondo a Tiara Papal e a Férula, e de mãos unidas diz:

Pres: Oremos.
E todos oram com o Pontífice, por algum tempo, em silêncio.
Ó Deus, que revelas o teu poder, sobretudo pela misericórdia e pelo perdão, concede-nos viver um ano de graça, um tempo propício para te amar e aos irmãos na alegria do Evangelho. Continua a derramar sobre nós o teu Espírito Santo, para que não nos cansemos de fixar confiantemente os olhos n’Aquele que traspassamos. Teu Filho feito homem, rosto resplandecente da tua infinita misericórdia, é o refúgio seguro de todos nós, pecadores necessitados de perdão e paz, a verdade que liberta e salva. Ele é a Porta pela qual chegamos a ti, a fonte inesgotável de consolação para todos, a beleza que não conhece ocaso, a glória perfeita na vida sem fim.
Rogue por nós a Virgem Imaculada, o primeiro e esplêndido fruto da vitória pascal, a aurora luminosa do novo céu e da nova terra, o feliz término de nossa peregrinação terrena. A ti, Pai Santo, ao teu Filho, nosso Redentor, e ao Espírito Santo, Consolador, sejam todo o louvor e glória pelos séculos dos séculos. Amém.
℟: Amém.

Após a oração, o Santo Padre tendo recebido a mitra e o martelo, dirige-se próximo a Porta Santa e diz:

Pres: Aperite mihi portas iustitiæ.
℟: Et ingressus in eas confitebor Domino.

O Pontífice, com o martelo bate na porta.

Pres: Hæc est porta Domini.
℟: Per has portas intrant iusti.

O Pontífice, com o martelo bate na porta.

Pres: A Domino factus est.
℟: Et est mirabile in oculis nostris.

E por fim, novamente o Santo Padre bate na porta, e após, os pedreiros a abrem por dentro.

Após, o Santo Padre depõe a Mitra, mas ainda de Férula se ajoelha na liminar e é o primeiro a entrar pela Porta.

Segue-se a procissão com o início da Santa Missa.

CANTO DE ENTRADA

Reunido o povo, o sacerdote dirige-se ao altar com os ministros, durante o canto de entrada.

A BETLEMME DI GIUDEA
UNA GRAN LUCE SI LEVÒ,
NELLA NOTTE SUI PASTORI
SCESE L'ANNUNCIO E SI CANTÒ

GLORIA IN EXCELSIS DEO
GLORIA IN EXCELSIS DEO

CRISTO NASCE SULLA PAGLIA,
FIGLIO DEL PADRE, DIO CON NOI
VERBO ETERNO, RE DI PACE,
PONE LA TENDA IN MEZZO AI SUOI,

GLORIA IN EXCELSIS DEO
GLORIA IN EXCELSIS DEO

TORNERÀ NELLA SUA GLORIA,
QUANDO QUEL GIORNO ARRIVERÀ,
SE LO ACCOGLI NEL TUO CUORE,
TUTTO IL SUO REGNO TI DARÀ,

GLORIA IN EXCELSIS DEO
GLORIA IN EXCELSIS DEO

ANÚNCIO DO NATAL

No ambão o diácono, o sacerdote ou um leigo designado, pode dizer ou cantar a Kalenda:

— Transcorridos inumeráveis séculos da criação do mundo desde que Deus, no princípio, criou o céu e a terra e formou o homem à sua imagem;
— Transcorridos também muitos séculos, desde que o Altíssimo, passado o dilúvio, pôs o arco nas nuvens,
sinal de aliança e de paz;
— No século vigésimo primeiro da migração de Abraão, nosso pai na fé, de Ur dos Caldeus;
— No século décimo terceiro da saída do povo de Israel do Egito,
conduzido por Moisés;
— Cerca de mil anos da unção de Davi como rei;
— Na sexagésima quinta semana, conforme a profecia de Daniel;
— Na centésima nonagésima quarta Olimpíada;
— No setingentésimo quinquagésimo segundo ano da fundação de Roma;
— No quadragésimo segundo ano do império de Otaviano Augusto, estando todo o mundo em paz,
— JESUS CRISTO, ETERNO DEUS E FILHO DO ETERNO PAI,
— querendo consagrar o mundo com sua piedosíssima vinda, pelo Espírito Santo concebido,
— passados nove meses da concepção, em Belém da Judeia nasce,
— da Virgem Maria, feito homem:
— Natal de Nosso Senhor Jesus Cristo, segundo a carne.

Depois, será desvelada a imagem do Menino Jesus. Se parecer conveniente, pode incensa-la.

SAUDAÇÃO

Chegando ao altar e feita a devida reverência, beija-o em sinal de veneração, incensa-o. Em seguida, todos dirigem-se às cadeiras. 

Terminado o canto de entrada, toda a assembleia, de pé, faz o sinal da cruz, enquanto o sacerdote diz:
Pres: In nómine Patris, et Fílii, et Spíritus Sancti.
O povo responde:
Ass: Amen.

O sacerdote, voltado para o povo e abrindo os braços, saúda-o:
Pres: 
Pax vobis!
E o povo responde:
Ass: Et cum spiritu tuo.

ATO PENITENCIAL

Segue-se o Ato Penitencial. O presidente convida os fiéis à penitência.
Pres: Fratres, agnoscámus peccata nostra, ut apti simus ad sacra mystéria celebrànda.
Após um momento de silêncio, usa-se a seguinte fórmula:
Pres: Miserére nostri, Dómine. 
Ass: Quia peccávimus tibi.
Pres: Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam.
Ass: Et salutáre tuum da nobis.

Segue-se a absolvição sacerdotal:
Pres: Misereátur nostri omnípotens Deus et, dimíssis peccátis nostris, perdúcat nos ad vitam aetérnam.
O povo responde:
Ass: Amen.

Pres: Kýrie, eléison.
Ass: Kýrie, eléison.
Pres: Christe, eléison.
Ass: Christe, eléison.
Pres: Kýrie, eléison.
Ass: Kýrie, eléison.

HINO DE LOUVOR

Pres: GLÓRIA IN EXCÉLSIS DEO..
Ass: 
ET IN TERRA PAX HOMÍNIBUS BONAE VOLUNTÁTIS
LAUDÁMUS TE, BENEDÍCIMUS TE, ADORÁMUS TE, GLORIFICÁMUS TE
GRÁTIAS ÁGIMUS TIBI PROPTER MAGNAM GLÓRIAM TUAM
DÓMINE DEUS, REX CÆLÉSTIS, DEUS PATER OMNÍPOTENS
DÓMINE FILI UNIGÉNITE, IESU CHRISTE
DÓMINE DEUS, AGNUS DEI, FÍLIUS PATRIS
QUI TOLLIS PECCÁTA MUNDI,MISERÉRE NOBIS
QUI TOLLIS PECCÁTA MUNDI, SÚSCIPE DEPRECATIÓNEM NOSTRAM
QUI SEDES AD DÉXTERAM PATRIS, MISERÉRE NOBIS
QUÓNIAM TU SOLUS SANCTUS,
TU SOLUS DÓMINUS, TU SOLUS ALTÍSSIMUS IESU CHRISTE,
CUM SANCTO SPÍRITU: IN GLÓRIA DEI PATRIS
AMEN.

ORAÇÃO DA COLETA

Terminado o hino, de mãos unidas, o sacerdote diz:
Pres: Oremus.
E todos oram em silêncio por um tempo.
Então, o sacerdote abrindo os braços reza a oração conforme abaixo em Oração da Coleta. 
Deus, qui hanc sacratíssimam noctem veri lúminis fecísti illustratióne claréscere, da, quaesumus, ut, cuius in terra mystéria lucis agnóvimus, eius quoque gáudiis perfruámur in caelo. Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia saecula saeculórum.
Ao terminar, o povo aclama:
Ass: Amen.


LITURGIA DA PALAVRA

PRIMEIRA LEITURA
(Is 9, 1-6)

Leitor: Leitura do Livro do Profeta Isaías.
O povo, que andava na escuridão, viu uma grande luz; para os que habitavam nas sombras da morte, uma luz resplandeceu. Fizeste crescer a alegria e aumentaste a felicidade; todos se regozijam em tua presença, como alegres ceifeiros na colheita, ou como exaltados guerreiros ao dividirem os despojos. Pois o jugo que oprimia o povo — a carga sobre os ombros, o orgulho dos fiscais — tu os abateste como na jornada de Madiã. Botas de tropa de assalto, trajes manchados de sangue, tudo será queimado e devorado pelas chamas. Porque nasceu para nós um menino, foi-nos dado um filho; ele traz aos ombros a marca da realeza; o nome que lhe foi dado é: Conselheiro admirável, Deus forte, Pai dos tempos futuros, Príncipe da paz. Grande será o seu reino e a paz não há de ter fim sobre o trono de Davi e sobre o seu reinado, que ele irá consolidar e confirmar em justiça e santidade, a partir de agora e para todo o sempre. O amor zeloso do Senhor dos exércitos há de realizar estas coisas. 
Leitor: Palavra do Senhor.
℟.: Graças a Deus.

SALMO RESPONSORIAL

— HOJE NASCEU PARA NÓS O SALVADOR, QUE É CRISTO, O SENHOR.

— CANTAI AO SENHOR DEUS UM CANTO NOVO, CANTAI AO SENHOR DEUS, Ó TERRA INTEIRA! CANTAI E BENDIZEI SEU SANTO NOME! CANTAI E BENDIZEI SEU SANTO NOME!

— DIA APÓS DIA ANUNCIAI SUA SALVAÇÃO, MANIFESTAI A SUA GLÓRIA ENTRE AS NAÇÕES, E ENTRE OS POVOS DO UNIVERSO SEUS PRODÍGIOS! E ENTRE OS POVOS DO UNIVERSO SEUS PRODÍGIOS!

— O CÉU SE REJUBILE E EXULTE A TERRA, APLAUDA O MAR COM O QUE VIVE EM SUAS ÁGUAS; OS CAMPOS COM SEUS FRUTOS REJUBILEM E EXULTEM AS FLORESTAS E AS MATAS.

— NA PRESENÇA DO SENHOR, POIS ELE VEM PORQUE VEM PARA JULGAR A TERRA INTEIRA. GOVERNARÁ O MUNDO TODO COM JUSTIÇA, E OS POVOS JULGARÁ COM LEALDADE.

Ou, para recitação:
— Hoje nasceu para nós o Salvador, que é Cristo, o Senhor.

— Cantai ao Senhor Deus um canto novo, cantai ao Senhor Deus, ó terra inteira! Cantai e bendizei seu santo nome!

— Dia após dia anunciai sua salvação, manifestai a sua glória entre as nações, e entre os povos do universo seus prodígios!

— O céu se rejubile e exulte a terra, aplauda o mar com o que vive em suas águas; os campos com seus frutos rejubilem e exultem as florestas e as matas.

— Na presença do Senhor, pois ele vem porque vem para julgar a terra inteira. Governará o mundo todo com justiça, e os povos julgará com lealdade.

SEGUNDA LEITURA
 (Tt 2,11-14)

Leitor: Leitura da Carta de São Paulo a Tito.
Caríssimo: A graça de Deus se manifestou trazendo salvação para todos os homens. Ela nos ensina a abandonar a impiedade e as paixões mundanas e a viver neste mundo com equilíbrio, justiça e piedade, aguardando a feliz esperança e a manifestação da glória do nosso grande Deus e Salvador, Jesus Cristo. Ele se entregou por nós, para nos resgatar de toda maldade e purificar para si um povo que lhe pertença e que se dedique a praticar o bem. 
Leitor: Palavra do Senhor.
℟.: Graças a Deus.

ACLAMAÇÃO AO EVANGELHO
ALELUIA, ALELUIA, ALELUIA.
ALELUIA, ALELUIA, ALELUIA.

EU VOS TRAGO A BOA NOVA DE UMA GRANDE ALEGRIA: 
É QUE HOJE VOS NASCEU O SALVADOR, CRISTO, O SENHOR. 

ALELUIA, ALELUIA, ALELUIA.

Ou, para recitação:
℟.: Aleluia, Aleluia, Aleluia.
℣.: Eu vos trago a boa nova de uma grande alegria: é que hoje vos nasceu o Salvador, Cristo, o Senhor. 

Enquanto isso, o sacerdote, quando se usa incenso, coloca-o no turíbulo. O diácono, que vai proclamar o Evangelho, inclinando-se profundamente diante do sacerdote, pede a bênção em voz baixa:
℣.: Dá-me a tua bênção.
O sacerdote diz em voz baixa:
Pres.: O Senhor esteja em teu coração e em teus lábios para que possas anunciar dignamente o seu Evangelho: em nome do Pai e do Filho + e do Espírito Santo.
O diácono faz o sinal da cruz e responde:
℣.: Amém.

Se não houver diácono, o sacerdote, inclinado diante do altar, reza em silêncio.

Então o diácono ou o sacerdote, se for oportuno, incensa o livro e proclama o Evangelho.

O diácono ou o sacerdote dirige-se ao ambão, acompanhado, se for oportuno, pelos ministros com o incenso e velas, e diz:
℣.: O Senhor esteja convosco.
℟.: Ele está no meio de nós.
O diácono ou o sacerdote diz:
℣.: Proclamação do Evangelho de Jesus Cristo, segundo Lucas.
e, enquanto isso, faz o sinal da cruz sobre o livro e, depois, sobre si mesmo, na fronte, na boca e no peito.
℟.: Glória a vós, Senhor.

℣.: Aconteceu que naqueles dias, César Augusto publicou um decreto, ordenando o recenseamento de toda a terra. Este primeiro recenseamento foi feito quando Quirino era governador da Síria. Todos iam registrar-se cada um na sua cidade natal. Por ser da família e descendência de Davi, José subiu da cidade de Nazaré, na Galileia, até a cidade de Davi, chamada Belém, na Judeia, para registrar-se com Maria, sua esposa, que estava grávida. Enquanto estavam em Belém, completaram-se os dias para o parto, e Maria deu à luz o seu filho primogênito. Ela o enfaixou e o colocou na manjedoura, pois não havia lugar para eles na hospedaria. Naquela região havia pastores que passavam a noite nos campos, tomando conta do seu rebanho. Um anjo do Senhor apareceu aos pastores, a glória do Senhor os envolveu em luz, e eles ficaram com muito medo. O anjo, porém, disse aos pastores: “Não tenhais medo! Eu vos anuncio uma grande alegria, que o será para todo o povo: Hoje, na cidade de Davi, nasceu para vós um Salvador, que é o Cristo Senhor. Isto vos servirá de sinal: Encontrareis um recém-nascido envolvido em faixas e deitado numa manjedoura”. E, de repente, juntou-se ao anjo uma multidão da corte celeste. Cantavam louvores a Deus, dizendo: “Glória a Deus no mais alto dos céus, e paz na terra aos homens por ele amados”.

℣.: Palavra da Salvação.
℟.: Glória a vós, Senhor.

HOMILIA

PROFISSÃO DE FÉ
Terminada a homilia, seja feita a profissão de fé.

Pres: Fidem nostram profiteamur.
CREDO IN UNUM DEUM, PATREM OMNIPOTENTEM, 
FACTOREM CÆLI ET TERRÆ, VISIBILIUM OMNIUM ET INVISIBILIUM. 
ET IN UNUM DOMINUM IESUM CHRISTUM, FILIUM DEI UNIGENITUM, 
ET EX PATRE NATUM ANTE OMNIA SǼCULA. 
DEUM DE DEO, LUMEN DE LUMINE, DEUM VERUM DE DEO VERO, 
GENITUM, NON FACTUM, CONSUBSTANTIALEM PATRI: 
PER QUEM OMNIA FACTA SUNT. QUI PROPTER NOS HOMINES 
ET PROPTER NOSTRAM SALUTEM DESCENDIT DE CÆLIS.
(Todos se AJOELHAM)
ET INCARNATUS EST 
DE SPIRITU SANCTO 
EX MARIA VIRGINE, 
ET HOMO FACTUS EST.
(Tosos se levantam)
CRUCIFIXUS ETIAM PRO NOBIS SUB PONTIO PILATO; 
PASSUS ET SEPULTUS EST, ET RESURREXIT TERTIA DIE, 
SECUNDUM SCRIPTURAS, ET ASCENDIT IN CÆLUM, 
SEDET AD DEXTERAM PATRIS. ET ITERUM VENTURUS EST CUM GLORIA,
IUDICARE VIVOS ET MORTUOS, CUIUS REGNI NON ERIT FINIS. 
ET IN SPIRITUM SANCTUM, DOMINUM ET VIVIFICANTEM: 
QUI EX PATRE FILIOQUE PROCEDIT. 
QUI CUM PATRE ET FILIO SIMUL ADORATUR ET CONGLORIFICATUR: 
QUI LOCUTUS EST PER PROPHETAS. 
ET UNAM, SANCTAM, CATHOLICAM ET APOSTOLICAM ECCLESIAM.
CONFITEOR UNUM BAPTISMA IN REMISSIONEM PECCATORUM. 
ET EXSPECTO RESURRECTIONEM MORTUORUM, 
ET VITAM VENTURI SǼCULI. AMEN.

OFERTÓRIO

Inicia-se o canto do ofertório, enquanto os ministros colocam no altar o corporal, o sanguinho , o cálice e o missal.

1. Ó NOITE SANTA DE ESTRELAS FULGURANTES,
Ó LINDA NOITE EM QUE CRISTO NASCEU.
ESTAVA O MUNDO PECADOR ERRANTE,
ATÉ QUE CRISTO À TERRA APARECEU.
AS ALMAS GOZAM NOVA ESPERANÇA,
EM CLARA AURORA, NOVA LUZ SE ERGUEU!
 
POVOS AJOELHAI, OUVI A VOZ DOS ANJOS
Ó NOITE DIVINA EM BELÉM JESUS NASCEU,
Ó SANTA NOITE, EIS JESUS NASCEU!
 
2. COM CORAÇÕES ALEGRES NOS CURVAMOS,
AQUI NO BERÇO DE CRISTO JESUS.
MAGOS TAMBÉM DO ORIENTE AQUI CHEGARAM,
GUIADOS POR UMA ESTRELA DE LUZ.
O GRANDE REI NASCIDO POBREMENTE,
ETERNO AMIGO VAI SE REVELAR.
 
NOSSA FRAQUEZA O CRISTO BEM CONHECE
Ó EIS AQUI VOSSO REI VINDE ADORAR,
Ó EIS O REI DOS REIS, VINDE AJOELHAR


ORAÇÃO SOBRE AS OFERENDAS

No meio do altar e voltado para o povo, estendendo e unindo as mãos, o sacerdote diz:
Pres:  Orate, fratres: ut meum ac vestrum sacrificium acceptabile fiat apud Deum Patrem omnipotem.
Ass: Suscipiat Dominus sacrificium de manibus tuis ad laudem et gloriam nominis sui, ad utilitatem quoque nostram totius que Ecclesiae suae sanctae.

Em seguida, abrindo os braços, o sacerdote reza a oração sobre as oferendas;
Pres: Grata tibi sit, Dómine, quaesumus, hodiérnae festivitátis oblátio, ut, per haec sacrosáncta commércia, in illíus inveniámur forma, in quo tecum est nostra substántia. Qui vivit et regnat in saecula saeculórum.
Ao terminar, o povo aclama:
Ass: Amen.

PREFÁCIO DO NATAL I
De Christo luce
(O Cristo luz do mundo)

Começando a Oração Eucarística, o sacerdote abre os braços e diz:
Pres: Dominus vobiscum.
Ass: Et cum spiritu tuo.
Erguendo as mãos, o sacerdote prossegue:
Pres: Sursum corda.
Ass: Habemus ad Dominum.
O sacerdote, com os braços abertos, acrescenta:
Pres: Gratias agamus Domino Deo nostro.
Ass: Dignum et iustum est.
O sacerdote, de braços abertos, continua o prefácio.
Pres: Vere dignum et iustum est, aequum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine, sancte Pater, omnípotens aetérne Deus: Quia per incarnáti Verbi mystérium nova mentis nostrae óculis lux tuae claritátis infúlsit: ut, dum visibíliter Deum cognóscimus, per hunc in invisibílium amórem rapiámur. Et ídeo cum Angelis et Archángelis, cum Thronis et Dominatiónibus, cumque omni milítia caeléstis exércitus, hymnum glóriae tuae cánimus, sine fine dicéntes:
Ao final, une as mãos e, com o povo, canta ou diz em voz alta:

SANTO 

SANCTUS, SANCTUS, SANCTUS
DOMINUS DEUS SABAOTH.
PLENI SUNT CAELI ET TERRA GLORIA TUA.
HOSANNA IN EXCELSIS.
BENEDICTUS QUI VENIT IN NOMINE DOMINI.
HOSANNA IN EXCELSIS.

ORAÇÃO EUCARÍSTICA I

O sacerdote, de braços abertos, diz:
Pres.: Pai de misericórdia, a quem sobem nossos louvores, suplicantes, vos rogamos e pedimos por Jesus Cristo, vosso Filho e Senhor nosso,
une as mãos e traça o sinal da cruz, ao mesmo tempo sobre o pão e o cálice, dizendo:
que aceiteis e abençoeis + estes dons, estas oferendas, este sacrifício puro e santo,
de braços abertos, prossegue:
que oferecemos, antes de tudo, pela vossa Igreja santa e católica: concedei-lhe paz e proteção, unindo-a num só corpo e governando-a por toda a terra, em comunhão com vosso servo o Papa Antônio, e todos os que guardam a fé católica que receberam dos Apóstolos.
℟.: Abençoai nossa oferenda, ó Senhor!

Memento dos vivos
1C: Lembrai-vos, ó Pai, dos vossos filhos e filhas N. N.
une as mãos e reza em silêncio por aqueles que quer recordar.
De braços abertos, prossegue:
e de todos os que circundam este altar, dos quais conheceis a fé e a dedicação ao vosso serviço. Por eles nós vos oferecemos e também eles vos oferecem este sacrifício de louvor por si e por todos os seus, e elevam a vós as suas preces, Deus eterno, vivo e verdadeiro, para alcançar o perdão de suas faltas, a segurança em suas vidas e a salvação que esperam.
℟.: Lembrai-vos, ó Pai, dos vossos filhos!

"Infra actionem"
2C: Em comunhão com toda a Igreja, celebramos a noite santíssima em que Maria, intacta em sua virgindade, deu à luz o Salvador do mundo. Veneramos em primeiro lugar a memória da mesma Mãe de nosso Deus e Senhor Jesus Cristo, a gloriosa sempre Virgem Maria, a de seu esposo São José, e também a dos Santos Apóstolos e Mártires: Pedro e Paulo, André, (Tiago e João, Tomé, Tiago e Filipe, Bartolomeu e Mateus, Simão e Tadeu, Lino, Cleto, Clemente, Sisto, Cornélio e Cipriano, Lourenço e Crisógono, João e Paulo, Cosme e Damiãoe a de todos os vossos Santos. Por seus méritos e preces concedei-nos sem cessar a vossa proteção. (Por Cristo, nosso Senhor. Amém.)
℟.: Em comunhão com vossos Santos vos louvamos!

O sacerdote, com os braços abertos, continua:
Pres.: Aceitai, ó Pai, com bondade, a oblação dos vossos servos e de toda a vossa família; dai-nos sempre a vossa paz, livrai-nos da condenação eterna e acolhei-nos entre os vossos eleitos.
Une as mãos.
(Por Cristo, nosso Senhor. Amém).

Pres.: In vigilia passionis tuae,
toma o pão e, mantendo-o um pouco elevado acima do altar, prossegue:
Panem in sanctis ac venerabilibus manibus sumpsit; 
eleva os olhos,
Sublevatis in coelum oculis, tibi, Pater omnipotens, benedictionem gratiarum promulgavit, panem fregit et discipulis suis dedit.
Mostra ao povo a hóstia consagrada, coloca-a na patena e genuflete em adoração.

Pres.: Item in fine cenae;
toma o cálice nas mãos e, mantendo-o um pouco elevado acima do altar, prossege:
hunc poculum pretiosum sumpsit in manus sanctas et venerandas, benedictionem iterum gratia rum pronuntians, et discipulis tradidit.
Mostra o cálice ao povo, coloca-o sobre o corporal e genuflete em adoração.

Em seguida, diz:
Pres: Mysterium fidei.

O povo aclama:
Ass: Mortem tuam annuntiamus, Domine, et tuam resurrectionem confitemur, donec venias.

O sacerdote, de braços abertos, diz:
Pres.: Celebrando, pois, a memória da bem-aventurada paixão do vosso Filho, da sua ressurreição dentre os mortos e gloriosa ascensão aos céus, nós, vossos servos, e também vosso povo santo, vos oferecemos, ó Pai, dentre os bens que nos destes, o sacrifício puro, santo e imaculado, Pão santo da vida eterna e Cálice da perpétua salvação. Recebei, ó Pai, com olhar benigno, esta oferta, como recebestes os dons do justo Abel, o sacrifício de nosso patriarca Abraão e a oblação pura e santa do sumo sacerdote Melquisedeque.
℟.: Aceitai, ó Senhor, a nossa oferta!
 
Une as mãos e, inclinando-se, diz:
Pres.: Suplicantes, vos pedimos, ó Deus onipotente, que esta nossa oferenda seja levada à vossa presença, no altar do céu, pelas mãos do vosso santo Anjo, para que todos nós, participando deste altar pela comunhão do santíssimo Corpo e Sangue do vosso Filho,
ergue-se e faz sobre si o sinal da cruz, dizendo:
sejamos repletos de todas as graças e bênçãos do céu.
Une as mãos.
(Por Cristo, nosso Senhor. Amém).
℟.: O Espírito nos una num só corpo!

Memento dos mortos.
De braços abertos, diz:
3C: Lembrai-vos, ó Pai, dos vossos filhos e filhas N. N. que nos precederam com o sinal da fé e dormem o sono da paz.
Une as mãos e, em silêncio, reza brevemente pelos defuntos que deseja recordar.
De braços abertos, prossegue:
A eles, e a todos os que descansam no Cristo, concedei o repouso, a luz e a paz.
Une as mãos.
(Por Cristo, nosso Senhor. Amém).
℟.: Concedei-lhes, ó Senhor, a luz eterna!

Bate no peito, dizendo:
4C: E a todos nós pecadores,
e, de braços abertos, prossegue:
que esperamos na vossa infinita misericórdia, concedei, não por nossos méritos, mas por vossa bondade, o convívio dos Apóstolos e Mártires: João Batista e Estêvão, Matias e Barnabé, (Inácio, Alexandre, Marcelino e Pedro, Felicidade e Perpétua, Águeda e Luzia, Inês, Cecília, Anastáciae de todos os vossos Santos.
Une as mãos.
Por Cristo, nosso Senhor.
E prossegue:
Por ele não cessais de criar, santificar, vivificar, abençoar estes bens e distribuí-los entre nós. 

Ergue o cálice e a patena com a hóstia, dizendo:
Pres: Per ipsum, et chuhm ipso, et in ipso, est tibi Deo Patri omnipotenti, in unitate Spiritus Sancti, omnis honor et gloria per omnia sǽcula sæculorum.
O povo aclama:
Ass: Amen.

ORAÇÃO DO SENHOR

Tendo colocado o cálice e a patena sobre o altar, o sacerdote diz unindo as mãos:
Pres: Praeceptis salutaribus moniti, et divina institutione formati, audemus dicere.
O sacerdote abre os braços e prossegue com o povo:
Ass: Pater noster, qui es in caelis: sanctificetur nomen tuum; adveniat regnum tuum; fiat voluntas tua, sicut in caelo, et in terra. Panem nostrum cotidianum da nobis hodie; et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris: et ne nos inducas in tentationem; sed libera nos a malo.

O sacerdote prossegue sozinho, de braços abertos:
Pres: Libera nos, quaesumus, Domine, ab omnibus malis, da propitius pacem in diebus nostris, ut, ope misericordiae tuae adiuti, et a peccato simus semper liberi et ab omni perturbatione securi: exspectantes beatam spem et adventum Salvatoris nostri Iesu Christi.
O sacerdote une as mãos. O povo conclui a oração aclamando:
Ass: Quia tuum est regnum, et potestas, et gloria in saecula.

O sacerdote, de braços abertos, diz em voz alta:
Pres: Domine Iesu Christe, qui dixisti Apostolis tuis: Pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis: ne respicias peccata nostra, sed fidem Ecclesiae tuae; eamque secundum voluntatem tuam paceficare et coadunare digneris.
O sacerdote une as mãos e conclui:
Qui vivis et regnas in saecula saeculórum. 
O povo responde:
Ass: Amen.

O sacerdote, estendendo e unindo as mãos, acrescenta:
Pres: Pax Domini sit semper vobiscum.
O povo responde:
Ass: Et cum spiritu tuo.

FRAÇÃO DO PÃO 

Pres: Hanc autem unionem ad corpus et sanguinem Iesu Christi Domini nostri, in nobis accipimus, serve nos ad vitam aeternam.

 Enquanto isso, canta-se ou recita-se:

AGNUS DEI, QUI TOLLIS PECCÁTA MUNDI: 
MISERÉRE NOBIS.
AGNUS DEI, QUI TOLLIS PECCÁTA MUNDI: 
MISERÉRE NOBIS.
AGNUS DEI, QUI TOLLIS PECCÁTA MUNDI: 
DONA NOBIS PACEM.

Essas palavras podem ser repetidas várias vezes, se a fração do pão se prolonga. Contudo, na última vez se diz: dona nobis pacem.

O sacerdote, de mãos unidas, reza em silêncio:
Pres: Domine Jesu Christe, corpus et sanguinem tuum ego accipere, non propter tonem, sed fidem Ecclesiae; sed, propter bonitatem tuam, medicina autem alimenta, et quibus in vita mea.

O sacerdote faz genuflexão, toma a hóstia, elevando-a sobre a patena, diz em voz alta, voltado para o povo:
Pres: Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccata mundi. Beati qui ad cenam Agni vocati sunt.
E acrescenta, com o povo, uma só vez:
Ass: Domine, non sum dignus ut intres sub tectum meum: sed tantum dic verbo, et sanabitur anima me.

O sacerdote pode voltar a cadeira. É aconselhável guardar um momento de silêncio ou recitar algum salmo ou canto de louvor.

ORAÇÃO DEPOIS DA COMUNHÃO

De pé, junto à cadeira ou ao altar, o sacerdote diz:
Pres: Oremus.
E todos, com o sacerdote, rezam algum tempo de silêncio, se ainda não o fizeram. Em seguida o sacerdote abrindo os braços diz a oração ''Depois da comunhão''. Então o sacerdote abrindo os braços reza a oração:
Pres: Da nobis, quaesumus, Dómine Deus noster, ut, qui nativitátem Redemptóris nostri frequentáre gaudémus, dignis conversatiónibus ad eius mereámur perveníre consórtium. Qui vivit et regnat in saecula saeculórum.
Ao terminar, o povo aclama:
Ass: Amen.

BÊNÇÃO FINAL

Segue-se o rito de despedida. O sacerdote abrindo os braços, saúda o povo:
Pres: Dominus vobiscum.
O povo responde:
Ass: Et cum spiritu tuo.

O sacerdote ou diácono diz:
Sac ou Diác: Inclinate vos ad benedictionem.

Pres: Deus infinítae bonitátis, qui incarnatióne Fílii sui mundi ténebras effugávit, et eius gloriósa nativitáte hanc noctem sacratíssimam irradiávit, effúget a vobis ténebras vitiórum, et irrádiet corda vestra luce virtútum. 
Ass: Amen.

Pres: Quique eius salutíferae nativitátis gáudium magnum pastóribus ab Angelo vóluit nuntiári, ipse mentes vestras suo gáudio ímpleat, et vos Evangélii sui núntios effíciat.
Ass: Amen.

Pres: Et, qui per eius incarnatiónem terréna caeléstibus sociávit, dono vos suae pacis et bonae répleat voluntátis, et vos fáciat Ecclésiae consórtes esse caeléstis.
Ass: Amen.

O sacerdote abençoa o povo, dizendo:
Pres: Et benedictio Dei omnipotentis, Patris +, et Filii, + et Spiritus + Sancti, descendat super vos et maneat semper.
Ass: Amen.

Depois, o diácono ou o próprio sacerdote diz ao povo, unindo as mãos:
Pres ou Diác: Ite, missa est.
O povo responde:
Ass: Deo gratias.

O Santo Padre leva o Menino Jesus ao presépio enquanto se canta:

CANTO FINAL


ADESTE FIDELES

LAETI TRIUMPHANTES

VENITE, VENITE IN BETHLEHEM

NATUM VIDETE

REGEM ANGELORUM

VENITE ADOREMUS

VENITE ADOREMUS

VENITE ADOREMUS

DOMINUM


EN, GREGE RELICTO

HUMILES AD CUNAS

VOCATI PASTORES APPROPERANT

ET NOS OVANTI GRADU FESTINEMUS

VENITE ADOREMUS

VENITE ADOREMUS

VENITE ADOREMUS

DOMINUM


ADESTE FIDELES

LAETI TRIUMPHANTES

VENITE, VENITE IN BETHLEHEM

NATUM VIDETE

REGEM ANGELORUM

VENITE ADOREMUS

VENITE ADOREMUS

VENITE ADOREMUS

DOMINUM